tesadüf diye bir şey yokmuş ki

elbette, defterin yok olmasının da bir sebebi vardı..

superwoman

yolda, yürüyormuş gibi, belki bir kenti baştan başa, özgürlük duygusu, karşı duruş, sorgulayış, gülümseme, umarsız üstüne gidiş; hepsi daha iyi daha güzel daha büyük bir dünya için, kendine ait bir oda için, düşüncenin, yaşadığımız anın kutsanması için, yanılmak, yeniden yanılmak sevinmek için yaşar hissettiren bu duyguya minnettar olmak için, içlnde büyüyen yaraya, karmaşık durumlara kocaman kucak açıp kabul etmek için, yardan atlayıp suyu bulmak için.. Sayılabilir ya dahası susmayı da, konuşmayı da hatırlamak, hatırlatmak için, la lala la laaa yeniden şarkı söylemek,için için..
daha söyle daha çok söyle, duyulsun..
Bugünler yeni şeylerin başlangıcı olmak için fazlaca serin ama olsun, bitişleri için de erken nasıl olsa. Mevsimlere hava durumlarına takma fazla kafayı, erteleme ya da öne alma yapacaklarını, hepsi zamanında, hepsi gününde, sadece bugün var ya hani; yap yapacağını, çünkü zaten şarkının sözleri gibi gerisinin önemi kalmıyor yitip bitince gölgelerin içinde...
Yürüyormuş gibi kırmızı ışıkta bekliyormuş gibi 30 saniye ve yürümeye devam ediyormuş gibi düşün.. Keşke kalabilseydim..