su denizin üzerini kaplıyor
müzik zihnimin
kahverengi yeşil yüzeyli harfleri silinmiş geleceğe mektup kırıştırılmış
masanın üzerinde
çöpe atılmayı bekliyor sonsuz
müzik hayatımı yazıyor ne kadar etkileyici oldugunu unutmuşum
zaman alıyor yeniden öğrenme sürecim
konuşmak istemiyorum
bir ve sıfır yanyana bir solda sıfır sagda
hatırlamak istemiyorum
kaçınılmaz
güzeldik eskiden eksiksiz
kızıl saçlımız süt kollarıyla sarılıyordu bize
gök gözlü çocuğumuz sımsıcak gülümsemesiyle parlıyordu
dünya güzel bir yerdi
şimdi günler geçiyor
bazen birbirimizi, bazen kendimizi
çoğu zaman da herşeyi unutmuş olarak yaşamaya devam ediyoruz..
acı yerini buldu,
yerleşti..
kıpırdamadıkça hissedilmiyor..